“నీకోసం వెతుక్కున్నాం. వెతకడానికి లేవగానే పెద్దవాళ్ళు అది తెమ్మనో, ఇది తెమ్మనో పురమాయించేవారు. అసలుది మర్చిపోయి, ఆ పనుల్లో పడేవాళ్ళం” అంది మహతి.
“ఇక్కడేం చేస్తున్నావురా?” అన్న ప్రశ్న, “అదొక్కర్తీ ఆ గదిలో జంపఖానామీద పడుక్కుని నిద్రపోతోంది. నీరసం వచ్చిందో ఏమిటో! పిల్లని ఎవరూ పట్టించుకోరా- అన్నమాటలు మగతనిద్రలో వినిపించాయి. తర్వాత గదిలో అడుగుల చప్పుడు. ప్రమీలత్త. పక్కన కూర్చుంది.
గీతూ! ఇక్కడ పడుక్కున్నావేమే? ఆకలేస్తోందా? నీరసంగానీ వచ్చిందా? లే! ఈ పాలు తాగు. మనిల్లేకదా? వంటలూ మనవే. నువ్వెళ్ళి ఏదేనా కావాలని అడిగితే ఇవ్వరే- అని లేపి, పాలగ్లాసు చేతిలో పెట్టింది. ఇందాకా కలలోలా వినిపించిన గొంతు ఎవరిది? ఇక్కడేం చేస్తున్నావురా అని అడిగించుకున్న వ్యక్తి ఎవరు? నాకేదో భయంలాంటిది వేసింది. ఆరోజు కలిగిన భయం నన్నింక వదిలిపెట్టలేదు. పూర్తిగా భయంకూడా కాదు, తెలీని శతృవెవరో నన్ను అనుసరిస్తున్న భావన అది.
ఇక్కడికి ఇంకెవరేనా వచ్చారా, అత్తా- అడిగాను.
మామయ్య ఎవర్నో వెతుక్కుంటూ వచ్చి నిన్నిక్కడ చూసి చెప్పారు- అంది.
ఇంకా- నా ప్రశ్న.
పెళ్ళిల్లుకదే, ఎవరో తిరుగుతూ వుంటారు. భయపడ్డావా? ఒక్కదానివీ వుండకు. ఇలాంటప్పుడు మనసుకి ఏవో భయాలవీ అనిపిస్తుంటాయి” ప్రేమగా అని, నా వెన్నుమీద రాసి, లేచింది” ఆగింది గీత.
“ఎవరని పెద్దనాన్నని అడగలేదా?” అడిగింది మహతి.
“పెళ్ళిహడావిడి అయాక అడిగాను. ఆయన హాస్యంగా తీసిపారేసారు. కానీ యింకేదో జరిగింది”
“పెళ్ళిలో రాణా కనిపించలేదు”
ఆ జవాబుకి గీత చేతుల్లో ముఖం దాచుకుని ఏడ్చింది. “అప్పుడేమిటో మొండితనంతో బతికేసానుగానీ, ఈ బతుకు నాకు నచ్చలేదు మహీ! అస్సలు నచ్చలేదు. ఒకళ్ళనొకళ్ళం అర్థంచేసుకోలేనివాళ్ళం గొప్ప స్నేహితులమని చెప్పుకుంటూ తిరిగేం చూడు, దానికన్నా పెద్ద జోక్ మరోటి వుండదు. ఉద్వేగాలు ప్రభావం చూపే వయసు. అన్నీ ఫెయిల్డ్ కమ్యూనికేషన్స్. తర్వాతెప్పుడో అర్థమౌతాయి. అప్పుడవి బాధపెట్టడం మొదలెడతాయి. ఉన్న విషయాలేకదా, జరిగినవేకదా, తెలిసినప్పుడు ఒకలా, తెలీనప్పుడు ఒకలా ప్రవర్తించడమేమిటి? మహీ! ప్రవర్తన మనదికాదు, మనచుట్టూ జరిగే విషయాలది. మనలో మనకి చాలా సమీకరణాలు, కంపర్ట్‌జోన్స్ వుండేవి. సూదింగ్ ఫేక్టర్స్ వుండేవి. నాకు యే చిన్న సమస్య వచ్చినా వెళ్లి వాసు చెయ్యి పట్టుకునేదాన్ని. వాసు ఒకొక్కసారి కోప్పడేవాడు. సుధీర్ నేను తప్పుచేసినా ఏమీ అనేవాడుకాదు. రెండోవాళ్లకి సర్దిచెప్పేవాడు. తను నాకు సూదింగ్ ఫేక్టరు. రవళీ, వసంత్ ఒకరికొకరు నిలబడేవారు. నువ్వూ నేనూ అలానే వుండేవాళ్ళం. మాధవ్, సుమంత్, రాణా కలిసి తిరిగేవారు. సుధీర్, వాసు చాలా క్లోజు. సుమతి, సుధీర్ ఒక్కమాటమీద వుండేవారు. సుమంత్ నా పార్టీ. మళ్ళీ వీళ్ళందరిమధ్యా గొడవలు వస్తే అవి నేను తీర్చాలి. మీ అందర్లా రాణాకూడా ఏదో చెప్పాలని ప్రయత్నించేవాడు. వాడి కంఫర్ట్‌జోన్ నా దగ్గిర. సరిగ్గా చెప్పలేక వాడు చాలా పొరపాట్లు, ఆ స్థాయి దాటిన తప్పులూ చేసాడు. వాళ్ళ నాన్నమీది కోపాన్ని మనింట్లో అందరూ వాడిమీద చూపించేవారు” అని ఆగి, పమిటచెంగుతో ముఖం, కళ్ళూ శుభ్రంగా తుడుచుకుంది.
“నా రెండో ప్రశ్నకి అప్పటికప్పుడు జవాబు దొరకలేదుగానీ, కుటుంబసంబంధాల్లోని మర్మంమాత్రం అర్థమైంది నాకు. ముఖ్యంగా మనింట్లో. వీళ్ళెవరూ కోపాలని శాశ్వతంగా మనసుల్లో నిలుపుని బంధాలు తెంచుకుని దూరంగా జరిగిపోవాలనుకోవటంలేదు. సర్దుకుపోతున్నారు. ఈ సర్దుకుపోవటమనేది మనసులో ఎగిసిపడే మంటల్ని చల్లారుస్తోంది. రవిబాబాయ్‍కీ నాన్నకీ గొడవలయ్యాయి. ఐనా అన్నదమ్ములిద్దరికీ ఒకరంటే ఒకరికి అక్కర. బాబాయ్ నాన్న బాగుకోసం ఆలోచిస్తాడు. నాన్నకి అతనిపై కనీకనిపించని ప్రేమ.
లేమ్మా! ఈ పాలు తాగేసి, టిఫెనుకూడా తిని తయారవ్వు. అబ్బాయిని పెళ్ళికొడుకుని చేస్తున్నారు. వెళ్దాం. అక్కడినుంచి వచ్చాక సుమతిని పెళ్ళికూతుర్ని చెయ్యాలి- అంది అత్త.
తను వెళ్ళిపోయింది. వెనకే నేనూ వెళ్ళాను. వీళ్ళేకాదు, అందరూ బాగానే వెతుక్కున్నారు నాగురించి.
మా అన్నదమ్ములు ముగ్గురిమధ్యనా పెద్దపిల్ల. మా చెల్లెలి కొడుక్కి చేసుకున్నాం. మా ఆరుగురు అక్కచెల్లెళ్లకీ పెద్దకోడలు- మగపెళ్ళివాళ్ళకి పరిచయంచేసారు.
అయ్యో! దానికి అరటిపండు తాంబూలంలో పెట్టకండి- నా చేతికి జాకెట్టుబట్టతోపాటు అరటిపండు పెట్టి యివ్వబోతుంటే పద్మత్త వారించింది.
చూసుకోలేదండీ. ఏమీ అనుకోవద్దు- వాళ్ళు సర్ది చెప్పుకుని, ఎండుఖర్జూరం పెట్టి యిచ్చారు.
ఎన్నో నెలమ్మా, వేవిళ్ళున్నాయా- ఎవరో పెద్దావిడ అడిగింది. పెద్దకబుర్లు ఎలా వుంటాయో, పెళ్లైన ఆడవాళ్ళు ఏం మాట్లాడుకుంటారో అర్థమైంది నాకు.
అరటిపండు ఎందుకు పెట్టకూడదు- పద్మత్తని అడిగాను.
డెలివరీ అయ్యాక చెప్తాను. ఈలోగా ఎవర్నీ అడక్కూడదు మరి. అలాగే ఎవరేనా పొరపాట్న తాంబూలంలో పెట్టి యిచ్చినా తీసుకోకు. తెలిసిందా- అంది. తలూపాను. అందరూ జంటలుగా వచ్చి పెళ్ళికొడుకుమీద అక్షతలు వేస్తున్నారు. వాసు వచ్చి నాపక్కని నిలబడ్డాడు. ఇదో కొత్త అనుభవం. సుమతి తనకన్నా చిన్నదీ, నేను వరసలో పెద్దా కాబట్టి అక్షతలు వేయచ్చట.
మేమంతా ఎదర వరసగా వున్నవాటిల్లో కుడివైపునించీ రెండోగదిలో వున్నాం. ఇక్కడవగానే వచ్చెయ్- అని చెప్పి తను వెళ్లిపోయాడు.
తను వెళ్లగానే ప్రహ్లాద్ వచ్చాడు.
వదినగారికి సీనియర్లబేచికి ప్రమోషన్ వచ్చింది- అని నవ్వాడు.
ఏయ్, మేమంతా అక్కడ ఆ గదిలో కూర్చున్నాం. సుమతికూడా అక్కడే వుంది. నువ్వూ వచ్చెయ్- అన్నాడు. అంటే సుమతిని మోసేసే కార్యక్రమం అన్నమాట. నా చెయ్యి పట్టుకు లాక్కెళ్ళబోతుంటే,
దాని చెయ్యి వదలరా, ముందు. ఇక్కడుండి అది చేసేదేమీ లేదుగానీ, నువ్వు వెళ్తుంటే నెమ్మదిగా వస్తుంది- అంది అరుణత్త.
వాడు వెళ్తుంటే ప్రమీలత్త గబగబ వెంట వెళ్ళింది. వెనకే నేనూ, అరుణత్తా నడుస్తున్నాం.
అరేయ్, సుమతినేమీ అనకండిరా, బాబూ! పెళ్ళికొడుకు పేరు నచ్చలేదని అసలే అది పెళ్ళికి బోల్డంత గునిసింది! పెద్దనాన్న నాలుగు కేకలు వేస్తే అప్పుడు వప్పుకుంది. ఇప్పుడు మళ్ళీ గునుపు మొదలెట్టిందంటే కష్టం- అంది బతిమాలుతున్నట్టు.
అయ్యో ఆమ్మా! దాన్నేమీ అనం. ఉత్తిగా మాట్లాడుకుంటాం. అంతే- అన్నాడు నవ్వుతూ. పిలక చేతిలో పెట్టాక ఇంక వీళ్ళేం ఆగుతారు? నాకు తెలీకపోతేకదా!
గీతా! నీకు పెళ్ళైంది. అంటే పెద్దరికం వచ్చింది. దానికి వదినవి. వీళ్ళు దాన్నేమీ అనకుండా చూసుకునే బాధ్యత నీదే- అంది నాతో.
దీనికే చెప్తున్నావా? వీళ్లందరికీ రింగ్‍లీడరు ఇదే. ఆ నలుసు కడుపులో పడ్డాక కాస్త భూమ్మీద నిలబడి నడుస్తోందిగానీ లేకపోతే దీన్నెవరు పట్టగలరు- అంది అరుణత్త.
లంకలో అంతరించిన రాక్షసమూకంతా అవంతీపురంలో మనిళ్లలో అవతరించారు. సుమతి మళ్ళీ ఏం గొడవచేస్తుందో ఏమిటో- తలపట్టుకుంది ప్రమీలత్త.
లేదత్తా! నేను చూసుకుంటాను- నెమ్మదిగా అని వాళ్ళున్నవైపుకి వెళ్ళాను.
ఒక్క రాణాతప్ప అందరూ అక్కడే వున్నారు. తులసి, కృష్ణావాళ్ళు నలుగురు, ఆ తర్వాతి నలుగురితో కలిపి అందరూ. వాసు పక్కని నాకో కుర్చీ ఖాళీగా వుంది. రేపటిరోజుని ఇంకో పెళ్ళిలో సుమతి పక్కనికూడా అలానే వుంచుతారు. నన్నూ వాసునీ మినహాయించుకుంటే వీళ్ళు పదిహేడుమంది. అంటే అన్ని కుటుంబాలుగా ఎదుగుతాం. అందరం ఇలా కలుసుకుంటూ వుంటే ఎంత బావుంటుంది! కోపాలన్నీ కరిగిపోయి, ఒక కమ్మని కల నా కళ్ళముందు కదుల్తుంటే చిన్న వులిక్కిపాటు. సుధీర్ నాముందు సౌకర్యంగా లేడు. అది గుర్తించాను.
దేనికి అతనికి ఆ కోపం, అయిష్టతాను? వాళ్ళకేం కావాలో ప్రమీలత్తచేత నాన్నకి చెప్పించారు. నాకేం కావాలో నేనూ నాన్నకి చెప్పాను. మళ్ళీ నన్ను రవిబాబాయ్ ఇంట్లో వప్పించే ప్రయత్నం ఎందుకు చెయ్యాలి? నాకు నచ్చింది చెప్తే కోపాలెందుకు రావాలి? నాకూ, మామయ్యకీ, అత్తకీ లేని కోపం వీళ్ళు ముగ్గురికీ ఎందుకు? ఏం సాధించాలని? ఎవర్ని సాధించాలని? వాసుతో బానే వుంటున్నారు. నేనేనా చెడ్డదాన్ని? ఒక ధోరణిలో సాగుతున్న నా ఆలోచనలు వసంత్ మాటలతో ఆగిపోయాయి.
ఇదేమో గీతావాసుదేవ్. తోక పర్వాలేదు. బానేవుంది. బావ పేరేంటే సుమతీ- అని మొదలుపెట్టాడు వసంత్. అప్పుడలా రెండోవాళ్ళ పేరు కలుపుకుని రాసుకోవడం సరదాగా వుండేది. గీతావాసుదేవ్ అని రాసుకుంటే నాకేదో సాధించినంత గొప్పగా వుండేది.
అదేంటమ్మా, నోరు తిరగట్లేదు- అన్నాడు మాధవ్.
సుమతి కోపంగా చూసిందిగానీ మాట్లాడలేదు. అక్కడ తలుపుదగ్గిర ఎవరో చిన్నపిల్లాడి తలకాయ తొంగిచూస్తూ కనిపించింది. ఏడెనిమిదేళ్ళుంటాయి. మగపెళ్ళివారివైపు. తను చేత్తో రమ్మని సౌంజ్ఞచేస్తే వచ్చాడు.
చెప్పండి అత్తా- అన్నాడు. నాకు అనుభవంలోకి రాలేదుగానీ పెళ్ళితో ఎన్ని కొత్త బంధుత్వాలు మహీ! ఎన్ని కొత్త పిలుపులు! ముక్కూమొహం తెలీని పిల్లాడెవరో ఎంతో భక్తిగా తనని చూస్తూ అలా అనడం గమ్మత్తనిపించింది.
నేను రమ్మన్నానని మామయ్యని తీసుకొస్తావా- అంది ఆ పిల్లాడిని. అక్కడ వాళ్ళ కార్యక్రమం ఐపోయినట్టుంది, అతను వచ్చి కూర్చున్నాడు.
మా కజిన్స్ అందరం ఇక్కడే వున్నాం. వాళ్లని మీకు పరిచయంచేద్దామని పిలిచాను- అంది సుమతి అతన్తో” అని ఆగింది గీత.
“మన ఆటకి చెక్ పెట్టానని తను అనుకుంది. వీళ్ళూ కాస్త తికమకపడ్డారుగానీ వెంటనే రూటు మార్చేసారు” అంది మహతి నవ్వుతూ. ఆ విషయాలు ఇద్దరికీ గుర్తొచ్చాయి.
“మా పేర్లు మేం చెప్పుకోగలంలేమ్మా! ఇందర్ని పరిచయం చేసి అలిసిపోతే పీటలమీద కూర్చోవటానికి వోపికుండదు. అసలే ఏడుమల్లెలెత్తు రాజకుమారివి” అన్నాడు మాధవ్.
“పోరా” అంది సుమతి.
పదిహేనుమందీ వరసగా పేర్లు చెప్పుకుని పరిచయాలు చేసుకున్నారు. కొద్దిసేపు అతన్ని మాటల్లో పెట్టాక హఠాత్తుగా వాసు లేచి నిలబడి, “బావా! ఇందాకే మా పేర్లు మీకిచ్చేసాం. మళ్ళీ మావి మాకు ఇచ్చేస్తే వెళ్ళి పెళ్ళిపనులు చూసుకుంటాం” అన్నాడు. ఒక్కసారి అన్నిపేర్లు చెప్తే గుర్తుపెట్టుకుని వాటిని ఆయా మొహాలకి అతికించాలన్నమాట. అదేమైనా చిన్నవిషయమా? కుర్చీలు మారి వీళ్లు బాగా తికమకపెట్టేసారు. అతనుకూడా చాలా సరదాయైన మనిషి. స్పోర్టివ్‍గా తీసుకున్నాడు.
“ఆ ఎర్రపరికిణీ అమ్మాయి ఐఫిల్ టవరు, ఈ తెల్లగా నాజూగ్గా వున్నది అవంతీపురం రాకుమారి, ఈవిడేమో మీ రింగ్‍లీడర్‍… ట…” అంటూ అందరికీ టకటక నిక్‍నేమ్స్ పెట్టేసాడు. అందులోని వుప్పంతా సుమతి అందించినదే. ఇలా అల్లరిపట్టిస్తామనికూడా ముందే చెప్పేసింది. ఇద్దరూ ఎప్పుడో జెల్ అప్ ఐపోయినట్టున్నారు.
“సుమతి మీకేం చదువుకున్నానని చెప్పిందో? పీజీ అని చెప్పిందా? వట్టి అబద్ధం. అదేం చదువుకోలేదు. మొద్దుబుర్ర. అందర్నీ ఇలాగే గుర్తుపెట్టుకుంటుంది. మీరు చదువుకున్నారుకదా, మీరూ అలానేనా?” అన్నాడు ప్రహ్లాద్. అతను సరదాగా నవ్వేసాడు.
“మరదళ్ళూ, బావమరుదులూ శతృవర్గంవాళ్ళు. నో డౌట్. కనీసం చెల్లెళ్ళూ తమ్ముళ్ళూ ఆదుకోవచ్చుగా?” అన్నాడు జాలిగా మొహం పెట్టి. పిల్లసైన్యం కిచకిచ నవ్వుతున్నారు. వాళ్లలో వాళ్ళు గుసగుసలుపోతున్నారు.
అతను ఆలోచించుకున్నాడు.
అందర్లోకీ చిన్నది, రవి కూతురు పల్లవి. ఆ పిల్లని అమాంతం కుర్చీతోసహా గాల్లోకి లేపేసి తెచ్చి తన పక్కని కూర్చోబెట్టుకున్నాడు.
“అమ్మలూ! నువ్వు వీళ్ళందరికన్నా చాలా మంచిదాన్లా వున్నావు. వీళ్ళంతా బేడ్” అని వుబ్బేసేసరికి ఆ పిల్ల బుట్టలో పడిపోయింది. అందరి పేర్లూ టకటక చేప్పేసింది. సుమతి నవ్వుతూ గర్వంగా చూసింది.
“థేంక్స్ జో” అంది. అందరికీ వినిపించాలనే రెండుమూడుసార్లు ఆ పేరు వత్తి పలికి ఏవో చెప్పింది. అతను తలూపి నవ్వుల సెలయేరులా అక్కడినుంచీ వెళ్ళిపోయాడు. అతను వెదజల్లిన నవ్వుల తుంపరలు ఇంకా అక్కడ అందర్నీ తడుపుతునే వున్నాయి.
“గీతకదే, జోజో అనాల్సింది? ఇంకా పెళ్ళేనా అవలేదు, నువ్వంటున్నావేంటే?” అంది రవళి అమాయకంగా మొహం పెట్టి. అంతా పెద్దగా నవ్వారు. కాస్త అడల్ట్ జోక్స్ మొదలయ్యాయి. ముందు రవళి, తన వెనకాల తులసీ మొదలుపెట్టారు.
“ఎటుతిరిగీ గాలి నామీదకేనా?” అంది గీత చిరుకోపంగా. సిగ్గనిపిస్తున్నా ఈ పరిహాసాలకి నెమ్మదిగా అలవాటుపడుతోంది.
“మనందరం ఒకటికదా, ఇలా చేసావేమిటే?” అని పల్లవి వెంటపడ్డారు.
“నాకు గీతమీద కోపం వచ్చింది. దాని బొజ్జలో బేబీ వుందట. నాకు చూపించలేదు. ఎప్పుడో చూపిస్తుందట” అంది. మరోమాటు అంతా నవ్వేసారు.
పశ్చిమగోదావరి జిల్లా రెడ్డి పోలవరంలో 16 July, 1962 లో జననం. వరంగల్లో వుద్యోగం. హెడ్‍పోస్ట్‌మాస్టర్‍గా వరంగల్లో స్వచ్చందపదవీ విరమణ.
వివాహం శ్రీ చదలవాడ విష్ణుమూర్తిగారితో. వారు డెప్యూటీ ఏగ్జిక్యూటివ్ ఇంజనీరుగా చేసి రిటైరయారు.
మొదటి కథ అనగనగా 1978లో వనితాజ్యోతి మాసపత్రికలో అచ్చైంది. వీరివి 225కి పైగా కథలు, 9 నవలలు వివిధ పత్రికల్లో ప్రచురించబడ్డాయి. గూడు, సింధూరి, గుండెలోతు అనే కథాసంపుటాలు, నీలినక్షత్రం అనే నవల పుస్తకాలుగా వచ్చాయి. సింధూరి అనే సంపుటానికి శ్రీమతి సుశీలా నారాయణ రెడ్డి అవార్డు 2005 లో వచ్చింది. ప్రేమలోంచీ ప్రేమలోకి అనే నవలకి ఆంధ్రభూమి ప్రథమ, తిరస్కృతులు, నీకోసం నేను అనే నవలలకి ఆంధ్రభూమి ద్వితీయ, 5-3-2 అనే నవలకి కినిగె ద్వితీయ బహుమతులు వచ్చాయి. ఎంతెంతదూరం? అనే కథకి విపుల కన్సొలేషన్ బహుమతి, శ్రీమతి రంగవల్లి ట్రస్ట్ అవార్డు వచ్చాయి. ఇవికాక కథలకు మరో ఏడెనిమిది బహుమతులు వచ్చాయి.
కథలకు కాన్వాస్ పెద్దదిగా వుండాలనేది వీరి అభిప్రాయం.