ఝరి – 65 by S Sridevi

“గీతూ- అన్నాడు.
వదిన- సరిచేసాను.
పోనీ గీత- తన ప్రశ్న.
వదినే- కచ్చితంగా చెప్పాను. కొద్దిసేపు మాట్లాడకుండా వూరుకున్నాడు. అటెండరు ఫైలు తీసుకుని వచ్చాడు. అతను వెళ్ళేదాకా ఆగాడు. తర్వాత ఏదో విషయం మాట్లాడేందుకు నా పక్కసీటామె వచ్చింది. ఆమే వెళ్ళింది. అలా ఎవరో ఒకరు రావడం, ఫైల్స్ కదలిక, అన్నీ చూస్తూ కూర్చున్నాడు. తన చూపులు నేను చేస్తున్న పనిమీద కాదు. నామీద. చికాగ్గా అనిపించింది.
బైటికి వెళ్దామా- అడిగాడు.
కుదరదు- జవాబిచ్చాను.
ఎందుకని అడగవా- అన్నాడు.
అవసరం లేదు- చెప్పాను.
ఒక్కసారి. ప్లీజ్. మళ్ళీ నిన్నడగను – అన్నాడు బతిమాలుతున్నట్టు. మామూలుగా బైటికి వెళ్ళడానికి కాదు, వాడు అడుగుతున్నది. మాటల్లో ఏదో తేడా. వక్రత. నాకు మొదట అర్థమవ్వలేదు. కళ్ళు ఎర్రగా వున్నాయి. తాగి వున్నాడా? అదీ తెలీదు. తాగినవాళ్లని నేనెప్పుడూ చూడలేదు. మామూలుగానైతే లేడు. వాడు వెళ్ళిపోతే బావుణ్ణనిపించింది. అటెండర్ని పిలిచి పంపించెయ్యనా? ఎలా? అంత మొరటుగా ప్రవర్తించడం ఎలా? గొడవై, నాన్నకి తెలిస్తే అసలేం జరిగిందో తెలీక నన్నే కోప్పడతారు. వీడు అంటున్నమాటలన్నీ తిరిగి అప్పజెప్పడం నాకు రాదు. నేనింకా ఆలోచిస్తున్నాను.
ఇంట్లో ఎవరూ లేరు. నీకిష్టమైతే అక్కడే. లేకపోతే ఏదేనా లాడ్జికి వెళ్దాం. మళ్ళీ ఆఫీసు అయ్యేవేళకి ఇక్కడికి తీసుకొచ్చి వదిలిపెడతాను. ఎవరికీ అనుమానం రాదు. నాకు నీమీద చాలా క్రష్ వుంది. కళ్ళుమూసుకున్నా తెరుచుకున్నా నువ్వే గుర్తొస్తున్నావు. పిచ్చెక్కిపోతోంది. ప్లీజ్. ఒక్కసారే. ఆ తర్వాత నీజోలికి రాను. దుబాయ్‍లో అఫర్ వచ్చింది. వెళ్ళిపోతాను- అన్నాడు” గీత ఆగింది. మహతి నిర్ఘాంతపోయింది. నోట్లోంచీ మాట రాలేదు.
“ప్రతిమగవాడూ ఛేజర్ కాదు. ఉమనైజర్ కాదు. అందుబాటులో ఎవరేనా వుంటే ఒక ప్రయత్నం చెయ్యాలనిపిస్తుంది. ఆ స్త్రీ ఆహ్వానిస్తోందనుకుంటే ఇంకాస్త ముందుకి వెళ్తాడు. ఇవి అతని మనసులో జరిగే ఆలోచనలు. వాటితో ఆ స్త్రీకి ఎలాంటి సంబంధం వుండదు. ఆమె అందుబాటులోనూ వుండదు, ఆహ్వానించదుకూడా. ఆమె ప్రపంచంలో ఆమె వుంటుంది. ఇద్దరికీ మధ్య అగడ్తకూడా వుంటుంది. దాన్ని అతను దాటలేడు. అందులోకి ఆమెని లాగే ప్రయత్నం జరుగుతుంది. ప్రేమ పేరుతో, మరో పేరుతో. ఇవి వయసు వస్తుంటే నాకు తెలిసిన విషయాలు. ఆడా మగా తేడా లేదనుకుని కలిసి తిరుగుతున్నారు ఇప్పటి పిల్లలు. అందర్లో ఒకడుంటాడు దుర్మార్గుడు. వాడివలన ఆ పిల్ల జీవితం పాడౌతుంది. మిగతావాళ్ళు ఎంత మంచివాళ్ళయ్యీ ఏం లాభం? ” అంది గీత.
మహతి ఇంకా ఆశ్చర్యంలోంచీ తేరుకోలేదు.
“అప్పుడు నాకు ఇవేవీ తెలీవు. అసలే రెండుస్వర్గాల మనిషిని. వాడిని చూస్తుంటే చీదరపుట్టింది. బురదలో దొర్లిన జంతువుని చూసినంత అసహ్యం కలిగింది. ఈ జంతువు ఎందుకు నా వెంటపడుతోంది? నేనేదైనా అలుసిచ్చానా?
ఇది ఆఫీసైపోయింది. లేకపోతే చెప్పు చేతిలోకి తీసుకునేదాన్ని- అన్నాను.
అందుకే ఇక్కడికి వచ్చాను- జవాబు.
కంఠాణీ చేతిలోకి తీసుకున్నాను. అంటే ఫైళ్ళు కుట్టడానికి వాడే చెక్కపిడి వున్న ఇనపములుకు. చెక్కపిడిలో తాపడం చేసి వుంటుంది. టేబుల్ కిందనుంచీ అటు చివరకి సరిగ్గా వాడి మోకాలిమీదకి ములుకు వచ్చేలా పట్టుకున్నాను. మరో చేత్తో పేపర్ వెయిట్ పట్టుకున్నాను.
ఏం చేస్తున్నావే- అయోమయంగా అడిగాడు.
ఇప్పుడు నువ్వు లేచావనుకో, కంఠాణీ సరిగ్గా నీ మోకాల్లోకి దిగుతుంది. కుర్చీ వెనక్కి జరుపుకుంటే కుర్చీతోపాటు వాలుగా వచ్చి దిగుతుంది. రెండోచేతిలో వున్నది గాజు పేపర్‍వెయిట్. కంఠాణీ తప్పించే ప్రయత్నం చేస్తే ఇది జారిపడిపోయి, బౌన్సుకూడా అయి నీ మొహం పగలగొడుతుంది. ఎంతసేపు కూర్చుంటావో కూర్చో- అన్నాను కసిగా.
రాక్షసీ- అన్నాడు కోపంగా.
అర్థమైందిగా- నా జవాబు.
పొగరే, నీకు. అందరూ కలిసి నెత్తికి ఎక్కించుకుంటున్నారు- అన్నాడు.
నాకు కాకపోతే నీకుంటుందా పొగరు? చదువుంది. ఉద్యోగం వుంది. పెళ్ళీ అయింది. దిక్కులేని పెళ్ళిలా కాదు. మా నాన్న ఏం పెట్టగలడో నువ్వే చూసావుకదా? అందరి ప్రేమాభిమానాలున్నాయి. నీకేం వుందో నువ్వే ఆలోచించుకో. వద్దురా! ఇలాంటి బతుకు. మీనాన్నని కాదు, మీ అమ్మని చూసి మారు- అన్నాను.
అదేదో కాలిమీంచీ తియ్, వెళ్తాను- అన్నాడు లేవడానికి వుపక్రమించి.
తీసేసాను. వెళ్ళిపోయాడు”
“గీతా! వీడిగురించి ఎవరికీ ఎందుకు చెప్పలేదు?” అడిగింది మహతి.
“ఎందుకు చెప్పలేదు? రవి బాబాయ్ వాడి మక్కెలు విరగ్గొడితే?”
“వాసుకి తెలుసా?”
“చక్కగా. సాయంత్రం ఆఫీసయ్యేదాకా కోపంతో వుడికిపోయాను. ఫ్రెండ్స్‌తోకూడా సరిగ్గా మాట్లాడలేదు. ఇంటికి రాగానే చిటపట్లాడుతున్న నా మొహం చూసి ఏమైందని అడిగాడు. చెప్పేసాను. రాణా మా ఆఫీసుకి వచ్చి పిచ్చిగా మాట్లాడాడన్నానుగానీ ఏమన్నాడో చెప్పడానికి సంకోచం కలిగింది. తనూ అడగలేదు. తనకీ బాగా కోపం వచ్చింది. నిగ్రహించుకోవడానికి టైం పట్టింది. సుధీర్‍లాగ నేను తనని బేలన్సు చెయ్యలేకపోయాను. అది నేర్చుకోవాలని అర్థమైంది.
తయారై రా! బైటికి వెళ్దాం. అమ్మకీ, మాధవ్‍కీ ఏమీ చెప్పకు- అన్నాడు.
ఎక్కడికి- అడిగాను.
వాళ్ళింటికే- చెప్పాడు. వాళ్ళింటికి వెళ్ళి దెబ్బలాడటమంటే నాకు చిన్నగా సంతోషం వేసింది. మనకొక అన్యాయం జరిగినప్పుడు పోరాడేవాళ్ళు తోడుంటే ఎలాంటి సంతోషం కలుగుతుందో అలాంటి సంతోషం. ఇద్దరం బయల్దేరాం. వాళ్లమ్మతో చెప్పాడు ఎక్కడికి వెళ్తున్నామో.
ఆదివారం వెళ్ళచ్చుకదరా! ఇంత పొద్దుపోయాక దేనికి- అంది అత్త.
చిన్నపనుంది. తొందరగానే వచ్చేస్తాం- వాసు జవాబు.
భోజనాలవీ పెట్టుకోకండి. వంటైపోయింది- అంది. తలూపాడు.
కందిపచ్చడి ఇస్తాను. పిన్నికివ్వు. దానికి చాలా యిష్టం- అని లోపలికి వెళ్ళబోయింది.
ఇప్పుడు కాదమ్మా! మరోసారి వెళ్లినప్పుడు చేసి ఇద్దువులే- వాసు వారించాడు.
నేనూ వస్తానన్నయ్యా. రాణా నాకు పచ్చగులాబీ తీగ ఇస్తానన్నాడు- అంది తులసి.
వాళ్ళింట్లో పచ్చగులాబీ లేదు. ఫ్రెండ్సెవరినో అడిగి తేవాలి. రాత్రివేళ ఎవరేనా మొక్కలు ఇస్తారంటే? నేను గుర్తుచేస్తాలే- వాసు తెచ్చిపెట్టుకున్న సహనంతో నచ్చజెప్పాడు.
అన్నయ్యా, వదినా పనిమీద వెళ్తున్నారుకదా, ఇంకోసారి నేను తీసుకెళ్తాలే. వాళ్లని వెళ్ళనీ- అంది అత్త.
మమ్మల్ని చూసి సంధ్యత్త చాలా సంతోషపడింది.
ఇలా చెప్పాపెట్టకుండా వచ్చేసారేమిట్రా? భోజనాలు చేసి వెళ్ళండి- అంది వండటానికి లేస్తూ.
ఇప్పుడవేం వద్దు పిన్నీ! కూర్చో. ముఖ్యమైన విషయం మాట్లాడాలని వచ్చాం- అన్నాడు వాసు. మామయ్యకూడా యింట్లోనే వున్నారు. మాయిద్దర్నీ పలకరించారు.
రాణా లేడా పిన్నీ- అడిగాడు వాసు.
బాబాయ్, నేనూ ఇవాళ బయటికి వెళ్ళాంరా! వచ్చేసరికి వంట్లో బావుండలేదని పడకేసి వున్నాడు. లేపుతాను వుండు- అంది అత్త.
వంట్లో బాలేకపోవడం కాదు, తాగి వుంటాడు- వాసు గొంతు ఖంగుమంది.
ఏం మాట్లాడుతున్నావురా, నువ్వు- అత్తకి కోపం వచ్చింది.
కొన్నాళ్లకిందట నేను, సుధీర్ మీయింటికి వచ్చి, నీకు కొన్నివిషయాలు చెప్పాం. వాడి స్నేహితులు ఎవరో, ఏం చేస్తున్నాడో, ఎలా తిరుగుతున్నాడో ఒక్కసారేనా అడిగారా? సరే, అది మీ యిష్టం. మీకొడుకు, మీకు గొప్ప. ఈరోజు వీళ్ళ ఆఫీసుకి వెళ్ళి గీతతో ఏదేదో వాగాడట- సూటిగా అన్నాడు వాసు.
వాగడానికేం వుంటుందిరా? దారే అని వెళ్ళి వుంటాడు. తాంబూలాలప్పుడూ, పెళ్ళికీకూడా రాలేదుకదా- అత్తకి ఎంత నమ్మకమో, కొడుకుమీద.
ఏమీ అనకపోతే ఇది కంఠాణీతో పొడిచెయ్యాలనీ, పేపర్‍వెయిట్‍తో మొహం పగలగొట్టాలనీ ఎందుకు అనుకుంటుంది? మీ అన్నకూతురికి కాస్తేమైనా పిచ్చీ, వెర్రీగానీ వున్నాయా- అడిగాడు వాసు.
వాసూ! అసలేమైందిరా- మామయ్య నోరిప్పారు.
రాణా!రాణా!- అత్త అగడపడుతూ పిలిచింది. మేలుకునే వున్నాడు. తప్పదన్నట్టు వచ్చాడు. మాయిద్దర్నీ చూసి బెదిరాడు. వాసుకి చెప్తాననుకుని వుండడు. ఇంతకుముందులాగ నాకు నేనే సర్దుబాటు చేసుకుంటాననుకుని వుంటాడు.
ఏమన్నావురా, గీతని- అత్త ఆవేశంగా అడిగింది.
ఏమన్నాడో అనవసరం పిన్నీ! గీత నాతో చెప్పలేదంటే చెప్పలేకపోయిందని అర్థం. ఇదీ, సుమంత్ చాలా దుడుగ్గా వుండేవారు. ఎక్కడే గొడవున్నా అందులోకి చేరిపోయేవారు. ఇద్దర్నీ కంట్రోల్ చెయ్యడం నాకూ సుధీర్‍కీ భలే కష్టంగా వుండేది. ఆమధ్యలో వీడొకడు. చాలాకాలంగా వీళ్ళిద్దరిమధ్యనీ ఏదో నడుస్తోంది. ఒకటిరెండు సందర్భాల్లో మేమూ చూసాం. కలగజేసుకోబోతే తనకోసం మేమంతా కొట్లాడుకుపోతామని గీత వద్దంది. అప్పటి సందర్భం వేరు. ఇప్పుడు వేరు. అప్పుడు కల్పించుకుంటే అనవసరంగా గొడవలు. మామధ్య పోటీలు. ఇప్పుడిక తను నా భార్య. తన ఆఫీసుకి వెళ్ళి తనకి కోపంవచ్చేలా మాట్లాడాల్సిన అవసరం ఏం వచ్చిందో చెప్పమను- అన్నాడు వాసు.
తను అన్నమాటలు వాసుతో చెప్పలేదని తెలిసాక రాణా కాస్త కూడదీసుకున్నాడు.
వెళ్లకూడదు. తప్పే- అన్నాడు మాటలు పెకల్చుకుని.
వెళ్లడంకాదు, తప్పు. అసభ్యంగా మాట్లాడావని చెప్పింది. పోలీస్ కంప్లెయింటు ఇవ్వాలనుకుంటున్నాం. గీత కొలీగ్స్ సాక్షిసంతకాలు పెడతామన్నారు. పోలీసురికార్డుల్లోకి పేరు ఎక్కితే భవిష్యత్తు ఎలా వుంటుందో వూహించుకో- అన్నాడు వాసు. అత్త తెల్లబోయింది. మామయ్యకూడా వూహించి వుండడు ఇలాంటి ప్రతిచర్యని. ఐతే ఆయన వయసు, అనుభవం వున్నవాడు.
మరదలు, చిన్నప్పట్నుంచీ తెలిసిన పిల్ల. కొత్తగా పెళ్ళిచేసుకుంది. ఆ చనువుతో ఏదేనా ఒక పరాచకం మాటన్నాడేమో, దానికే పోలీసులదాకా వెళ్తారా? ఐనా కంప్లెయింటు ఏమని ఇస్తారు? ఏ ఆధారాలమీద ఇస్తారు- అడిగాడు వింతగా. వాసు ఏం చెయ్యబోతున్నాడు? పోలీసు కంప్లెయింటు విషయం ఇక్కడికి బయల్దేరేముందు మేం అనుకోలేదు. మా ఆఫీసులో ఎవరికీ నేను చెప్పలేదు. ఎందుకిలా బెదిరిస్తున్నాడు? ఏమీ అర్థమవ్వక చూస్తూ కూర్చున్నాను.
మామయ్యలెవరూ నీకు మేనమామలు కారని అమ్మా, అమ్మమ్మా చెప్పిన మాటలు గుర్తొచ్చాయి. ఎంత నిజం! వీళ్ళ పిల్లలమీద నాకు ఎలాంటి ఫిర్యాదూ వుండనంతకాలం ఎలాంటి సమస్యా వుండదు. దానికి భిన్నంగా జరిగితేమాత్రం నేను పరాయిపిల్లనే! ఇద్దరూ రాణాని ఎలా వెనకేసుకొస్తున్నారో చూస్తుంటే ఆశ్చర్యం కలిగింది. అక్కడ ప్రమీలత్త యింట్లోకూడా సుధీర్ని నేను కాదనగానే వాళ్ళందరికీ కానిదాన్నయ్యాను. నాకళ్ళల్లో నీళ్ళు చిమ్మాయి. వాసు చప్పుని నా చెయ్యి బిగించి పట్టుకున్నాడు. వ్యవహారం నడిపేటప్పుడు సెంటిమెంట్సూ, వుద్వేగాలూ వుండకూడదన్న హెచ్చరిక. లేకపోతే సందర్భంలోని తీవ్రత తగ్గిపోతుంది.
ఏ ఆధారాలు కావాలి? రాణా ఆఫీసుకి రావడం అందరూ చూసారు. వచ్చి న్యూసెన్స్ చేసాడని స్టేషన్లో తను చెప్తుంది. ఆడపిల్ల స్వయంగా వెళ్ళి అలా చెప్తే చాలదా? మిగతాది వాళ్ళు చూసుకుంటారు. ఒకట్రెండుసార్లు వాడిని స్టేషనుకి పిలుస్తారు. వార్నింగిస్తారు- అన్నాడు వాసు.
మరదలు. ఈమాట మనింట్లో కొత్తగా వింటున్నాను బాబాయ్. మా అమ్మదగ్గిర్నుంచీ మొదలుపెడితే పద్మపిన్నివరకూ అందరూ వాళ్ళ అక్కల భర్తలకి మరదళ్ళే. అలాగని వాళ్ళతో ఎవరూ ఎప్పుడూ అనుచితంగా మాట్లాడింది నేను చూడలేదు. అలా మాట్లాడి వుంటే ఈరోజుని మనం ఇంత సరదాగా మాట్లాడుకుంటూ, కలుసుకుంటూ వుండేవాళ్లం కాదు. నాక్కూడా ఇద్దరు మేనత్తలు. ఇద్దరికీ చిన్నప్పుడే భర్తలు పోయారు. వాళ్లని ఎంతో దగ్గిర్నుంచీ చూసాను. పల్లెటూరు కావడాన్న ఇంటా బయటా అందరూ చాలామాటలన్నారు వాళ్ళని. ఇలాంటిమాటలు ఇంట్లోవాళ్ళన్నా, బయటివాళ్ళన్నా ఎవరికీ చెప్పుకోలేరు ఆడవాళ్ళు. ప్రత్యారోపణ వాళ్ళమీదే జరుగుతుందని. మేనమామ కూతుళ్ళనీ, భార్య చెల్లెళ్లనీ, మరోటనీ ఏదో హక్కున్నట్టు ఇంట్లోవాళ్ళే అంటూ వుండటం మనకి సరదాగా వుంటుందేమోగానీ వాళ్ళకి నచ్చదు. అదొక హింస. ఆ హింసని వాళ్ళు ఎలా తట్టుకుంటారు? ఇంకెవరికి చెప్పుకుంటారు? బయటివాళ్ళు మరెంత చులకనగా చూస్తారు? గీత విషయంలో. అందరం తనకన్నా పెద్దవాళ్ళం. ఎవరికివాళ్ళం ఏదో ఒకటి అంటూ ఎంజాయ్ చేస్తూ వుంటే ఆ పిల్ల ఏమౌతుంది? ఎందుకు అలా అనటం_ తనే మళ్ళీ నిలదీసినట్టు అడిగాడు.
తన గొంతు స్థిరంగా వుంది”
“అలా ఎలా అనగలిగాడే? అసలలా మనం ఎప్పుడూ మాట్లాడుకోలేదుకదే? మేంకూడా ఎప్పుడూ జోక్ చెయ్యలేదు?” అంది మహతి జీర్ణించుకోలేక.