Savitri Ramanarao

అవునులే, మనం ఏ రంగు కళ్ళద్దాలలోంచి చూస్తే ప్రపంచం ఆ రంగులో కనబడుతుందికదా మరి! ఇంతకూ అసలు నేను ఎవర్ని అన్నది బయటినుండి నన్ను చూసేవాళ్ళకి ఎలా తెలుస్తుంది?

తండ్రిదండన, తల్లిదండన, పురుషునిదండన ముగిశాయి నా జీవితంలో. ఇక ఇప్పుడు పుత్రుడిదండన అని నువ్వా?

ఈ వెయ్యితో నీ కష్టం తీరదు. కానీ నాలాగే బాధపడే నీకు ఏమీ చేయలేదే అనే నా బాధకు చిన్న ఉపశమనం అమ్మా!

అప్పటినుండి ఆమెతో నేను మాట్లాడలేదు. మా ఇద్దరిమధ్య రోజులతరబడి కమ్ముకున్న సుదీర్ఘకాళరాత్రిలో అలముకున్న అతిభయంకరమైన నిశ్శబ్దంలాంటిది ఏర్పడి మనసులో ఎడతెగని రంపపుకోత.

“అలాటపుడు ఇద్దరూ రిజిస్టర్డ్ మేరేజ్ చేసేసుకోవలసింది మా ఎవరికీ చెప్పకుండా. ఎవరి మాటా ఏ కొంచెం వినలేనప్పుడు మీకు తోచినట్లు మీరు చేసుకోక మమ్మల్ని ఎందుకు ఇందులోకి లాగావు?” సహనం కోల్పోయింది కవిత తల్లి.

ఇల్లు వదిలి ఒక్కపూట కూడా ఎటూ వెళ్ళనని నువ్వే అంటావు. ఎవడో నన్ను ఇంటికి కట్టి పడేసాడు అని ఊదరగొడతావు.