Novels

క్రీస్తుశకం 2006లో ప్లూటో తన గ్రహస్థాయిని కోల్పోయింది. సౌరకుటుంబంలో తొమ్మిది వుండే గ్రహాలు ఎనిమిదయాయి. సరిగ్గా యాభైసంవత్సరాల తర్వాత ఒక అమావస్యరాత్రి కొన్ని తెల్లగానూ, ఇంకొన్ని పసుప్పచ్చగానూ మెరుస్తున్న నక్షత్రాలమధ్య వీనస్‍కి కొంచెం దూరంగా ఒక నీలినక్షత్రం కొద్ది క్షణాలపాటు మెరిసి మాయమైంది.

“రెండుసార్లు చావంటే ఏమిటో చూసివచ్చావు ధన్యా! ఇంకా అతన్తో పెళ్ళేమిటి? ఒక శాస్త్రవేత్తగా ఆమోపట్ల నాకు అపారమైన గౌరవం వుంది. గాంధీలు పక్కింట్లో పుడితే మనం చప్పట్లు కొట్టవచ్చుగానీ మనింట్లోనే పుట్టాలని కోరుకోకూడదు”అన్నాడు అబ్రహం.

తరువాతిది చెప్పలేక తల దించుకున్నాడు. అందులో సూచనాప్రాయంగా ఆయన అభిప్రాయం… తను దిగ్గున తలెత్తింది.
“ఔను. నువ్వనుకుంటున్నదే నిజం. అతన్ని అల్లునిగా చేసుకుని అందరి పరువూ నిలబెట్టబోతున్నాను””

“నేను రాజునీ మిమ్మల్నీ మోసం చేసి పారిపోలేదు. గతంలోకి వెళ్ళిపడ్డాను. నాకు తెలియనిచోట పూర్తి అపరిచితులమధ్య గడిపాను. మళ్ళీ వర్తమానాన్ని చేరుకోవచ్చన్న నమ్మకంతో అక్కడే వున్నాను. అలాగే వర్తమానాన్ని చేరుకున్నాను. అప్పటికి నేను వదిలిపెట్టిన వర్తమానానికి రెండేళ్ళు కలిసాయి. చాలా విధ్వంసం జరిగింది. నావలన మీరు చాలా కష్టాలు పడ్డారు”” అన్నాడు కన్నీళ్ళతో.
తాము పడ్డామన్న కష్టాలు వాళ్ళెవరికీ తెలీవు.

“కాలంలో ప్రయాణించడానికి కొన్ని సిద్ధాంతాలున్నాయి”” అన్నాడు ఆమోతో.
“మేమింకా కాలంలో ప్రయాణించే విషయంలో ఏకాభిప్రాయానికి రాలేకపోతున్నాం. అది అసాధ్యమనే ఇప్పటికీ నమ్ముతున్నారు చాలామంది” అన్నాడు ఆమో.

“ఆనందమోహనా! సైన్సెప్పుడూ ఒకటే. పాత్ర మారినంతమాత్రాన పాత్రలో వున్న నీరు మారదుకదా? పరికరాల్లో కొద్ది మార్పు వుండచ్చు, సూత్రాలు అవే. పరమాణువుని చిట్లగొట్టడం.

“నమస్తే. నాపేరు మృత్యుంజయుడు. నేను మీరనుకుంటున్నట్టుగా గ్రహాంతరవాసిని కాదు. మనిషినే. భూగోళవాసినే”” అన్న మొదటి సమాచారం అందగానే ఆమో ఆశ్చర్యంగా చూసాడు.

పేలిపోయిన విశ్వతోపాటుగా ఆమో, ధన్యకూడా పేలిపోయారనే అంతా నమ్మారు. మరో ప్రత్యామ్నాయపు ఆలోచన ఎవరికీ కనిపించలేదు.

ఆమోకీ, అబ్రహంకీ వున్న స్పష్టమైన తేడా కనిపించింది శ్యా౦కి. అసాధ్యమైనదాన్ని సుసాధ్యం చెయ్యడానికి పరుగుపెడుతున్నాడు ఆమో.

తొలిచూపులో ప్రేమ. . . నిజమేనా? సాధ్యపడుతుందా?