Novels

శ్రీధర్ ఉన్నప్పటికీ, అతను పోయిన తర్వాతకీ పరిస్థితులు చాలా మారాయి. వాళ్ళు సంస్కారపు ముసుగులు తీసేసారు.

ఆవిడ… కామేశ్వరమ్మగారుకూడా చాలా గొడవ చేసింది. చైతన్య గట్టిగా నిలబడ్డాడు. కరుణని మన ఇంటికి జన్మలో పంపించనని శపధంచేసి దాన్ని తీసుకెళ్లిపోయారు.

“లేదు కిరణ్! ఎవరికీ ఎలాంటి కోపం లేదు. చాలా మంచిపని చేశారు. కొన్ని పనులు వాయిదా వేయకూడదు” ఆమె మాటల్లో మెలిక వినిపించింది.

కారు బయల్దేరింది. దార్లో విడిదింటి సందుమలుపు దగ్గర ఆగింది. ఎందుకోననుకుంది కిరణ్మయి. చైతన్య వచ్చి ఎక్కి కూర్చున్నాడు.

అతని కళ్ళు శాంతికోసం ఇల్లంతా వెతకడం కిరణ్మయి దృష్టిని దాటిపోలేదు. అతను నోరు తెరిచి అడగలేదు, ఆమె పెదవి విప్పి చెప్పలేదు.

” ఏమిట్రా, ఏం జరిగింది అసలు? గోపాలకృష్ణ నువ్వొచ్చేముందే గది ఖాళీ చేసి వెళ్ళిపోయాడు. ఏం జరిగిందో చెప్పమని ఎన్నివిధాల అడిగినా చెప్పలేదు. తర్వాత వచ్చి కలుస్తానన్నాడు” అంది లక్ష్మీదేవి.

వాళ్లు ఎవరి మాటా లెక్కచేయలేదు. సాంప్రదాయం మంట కలిసి పోకుండా కిరణ్మయిని తీసుకెళ్లి చెయ్యదలుచుకున్నదంతా జరిపించి మళ్లీ పుట్టింట్లో వదిలిపెట్టారు. అదంతా కూడా మళ్లీ పెళ్లి జరిగినంత ఆర్బాటంగా జరిగింది.

” నేనేమో పెళ్లి మీద పెళ్లి చేసుకున్నాను. నా కూతుర్ని మాత్రం మొగుడూ ముద్దులూ లేకుండా ముక్కు మూసుకుని కాలక్షేపం చెయ్యమని సలహా ఇమ్మంటారా? చాల్లెండి” అంది చిరాగ్గా.

శాంతి ప్రశాంతంగా కళ్ళుమూసుకుంది. తల్లి పక్కనుంటే కొండంత ధైర్యం వచ్చినట్టుంది. ఇన్నాళ్లూ ఎంతగా ద్వేషించింది ఈమెని! ఎన్నెన్ని అనాలనుకుంది! ఆమె కళ్ళు తడయ్యాయి.