Stories

“నాన్న కావాలమ్మా!” అని ఏడేళ్ళ బిందు ఏడుస్తుంటే కళ్ళమ్మట నీళ్ళు తిరుగుతున్నాయి ప్రతిభకి. ఎవరేనా తామిద్దర్నీ గుండెల్లోకి పొదువుకుని, లాలించి ఓదారిస్తే ఎంత బావుండును!

“నాకింకా అరవయ్యేళ్లు లేవు. అప్పుడే ముసలితనమా? సరే వస్తుంది. వస్తే? …”

“శ్రియ స్లీపింగ్ పిల్స్ మింగేసిందట. మామయ్య చూసి భయపడిపోయి వెంటనే హాస్పిటల్‍కి తీసుకెళ్లాడు. చావు తప్పింది పిచ్చిపిల్లకి. నీమీద ఎంత ప్రేమ లేకపోతే అలాంటి పని చేస్తుంది?”

సరిగ్గా పదీనలభయ్యైదుకి కోణార్క ఎక్స్‌ప్రెస్‍లో ఉన్నాడు భార్గవ. సూదిమొనంత చీలిక మొదలైంది మనసులో. లావాలా ఎగజిమ్మసాగాయి ఆలోచనలు. ఉదయపు సంఘటన యొక్క మరో పార్శ్వాన్ని దర్శిస్తున్నాడతను.

వాళ్ళ ఆఫీసులో నాన్నకి చండశాసనుడని పేరు. ఇంట్లో అమ్మనికూడా తనకింది వుద్యోగిని చూసినట్టే చూస్తారు పని విషయంలో.

వాళ్ళంతా ఒకటే ప్రశ్న. “మీరు ఫిష్ తింటారా?” అని.
“ఊహు..” అంది సోనూ.
“మరి దీన్నేం చేస్తారు? …”

మూర్తి గుండె ముళ్లు విడుతున్నాయి. ఏదో వుత్సాహం, సంతోషం తనలో కూడా నిండుతున్నట్టు గుర్తించాడు. అది మనవడివలన వచ్చిందని వప్పుకోవటానికి అతను సిద్ధంగా లేడు.

మైత్రేయికి చివుక్కుమంది. తల్లికి యిష్టంలేదనీ, ముందుగా చెప్పి చేసుకునే అవకాశం లేదు కాబట్టి గుడిలో పెళ్ళి చేసుకుని తీసుకొచ్చాడు. దాన్నిబట్టే వూహించుకుంది తనని అక్కడెలా చూస్తారో! చూడటానికంటూ ఎవరూ లేరు, అతని తల్లి, ఆవిడని చూడటానికి వచ్చిన ఒక బంధువు.

లెక్కల మాస్టారికి పదివేలు ఇవ్వటానికీ, పిల్లనిచ్చి నన్ను సంసారీకుణ్ణి చేసిన మామగారికి లక్ష ఇచ్చి రుణం తీర్చుకోవాలనుకోవడానికీ గల తేడా అస్పష్టంగా అర్థం అవుతుంటే…