Somanchi Sridevi

అతనంత ప్రేమతో పెద్దరికంతో చెప్తుంటే ప్రయత్నం చెయ్యాలనే నిశ్చయించుకుంది.

తల్లికూడా ఇలాగే ఉండేదా అని ఊహించుకుని ఇంకో నాలుగైదేళ్లలో మధులో రాబోయే మార్పుల్ని ఊహించుకుని తల్లి తనని ఎత్తుకుని తిరిగిన రూపాన్ని చిత్రించుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తుంది.

చందూకి ఫోన్ చేసి శాంతి వచ్చినట్టు చెప్పింది. ఆ సమయానికి శాంతికూడా అక్కడే ఉంది. చందూ పెద్దగా ఉత్సాహం చూపించలేదు.

భాస్కర్ ఇక్కడికి ట్రాన్స్ఫర్‍మీద రావడం, రెక్కలు విరిగిన పక్షిలా శాంతి తల్లి దగ్గరికి చేరటం ఇంచుమించు ఒకేసారి జరిగాయి.

“ఇన్నాళ్లూ ఇద్దర్నీ కూర్చోబెట్టి మేపాను. నీ చదువు, ఫీజులు అన్నిటికీ చెల్లు” అన్నాడు. నాకు ఆయన్ని చూస్తుంటే అసహ్యం వేసింది.

సిగ్గుపడుతునే వున్నానమ్మమ్మా! మర్చిపోయినా అమ్మ గుర్తుచేస్తుంటుంది- అంది.
నేనుకూడా గుర్తుచేస్తుంటాలే సుమతీ! పక్కనే వుంటాగా!- అన్నాడు జో పెద్దగా నవ్వి.

ఆమె స్త్రీ హృదయాన్ని గాయపరచి ఆయన ఒక తప్పు చేశాడు . తన స్థానాన్ని పదిలపరచుకోవడానికి ఆవిడ మరో తప్పు చేసింది. ఇద్దరూ రాజీకొచ్చారు. నా మనసు నలగడం బహుశా అక్కడే మొదలై వుంటుంది.

” ఇంకా ఎంతకాలం నన్నిలా వేధిస్తావు?” ఒకరోజు నర్సమ్మగారు కన్నీళ్లతో అడిగింది. మొదట్లో అది అడిగినవన్నీ కృతజ్ఞతతో ఇచ్చింది. తర్వాత గుట్టు రట్టౌవుతుందన్న భయంతో ఇచ్చింది.

చేతిలో డబ్బులేక భార్యనీ, తల్లి ప్రేమను తెచ్చి ఇవ్వలేక కూతుర్నీ పోగొట్టుకున్నాను. నానుంచి ఎక్కువగా ఆశించకు.