ఝరి – 89 by S Sridevi

లక్ష్మి అంత తేలిగ్గా తీసుకోలేకపోయింది. మాధవ్ తన కొడుకు. అతని గురించి తనకి తెలీనిది కాదు. ఇంత అసంబద్ధంగా కోరుకునే మనిషి కాడు. అతని వెనక ఏదేనా జరిగిందా అనే విషయం అర్థం కావటం లేదు. ఈ ముగ్గురు అక్కచెల్లెళ్లలో ఎవరికేనా అలాంటి ఆలోచన వచ్చిందా? లేక వాళ్ళ నాన్నకి? వాళ్ల కారణంగా గొడవలు పడద్దని కొడుకుల్ని విడిగా పిలిచి హెచ్చరించాలి.
“మాయింట్లోంచీ తట్టాబుట్టా సర్దుకుని నన్నే వెళ్ళిపొమ్మని అనేసరికి కోపం వచ్చిందిరా! మాధవ్‍కి ఎవరూ లేకపోవడమేమిటి? నేను లేనా? మామయ్య లేడా? గీతతో నా పెళ్ళవడంతో చుట్టరికాలన్నీ మారిపోయాయా? ఇప్పటికీ ఆయన రాగానే అందరికన్నా ముందు ఎదురెళ్ళేది వాడే” అన్నాడు వాసు. అక్కడితో ఆ విషయాన్నిగురించి బైటికి అనుకోవడం ఆగిపోయింది. ఒక్కసారి స్వర్గందాకా ఎగిరి కిందపడ్డట్టు అనిపించింది నీలిమకి. ముందురోజు రాత్రే తనంది, వేరుకాపురాన్నిగురించి. ఉదయం గొడవ జరిగింది. రాత్రికి అంతా సమసిపోయింది. మాధురికి చెల్లెలిమీద జాలేసిపోయింది. వసంత్ ఆ వెంటనే కోప్పడ్డాడుకాబట్టి మానస ఆలోచన అక్కడ ఆగింది.
“భోజనాలు చేసి వెళ్ళండి” అంది లక్ష్మి. వంట చెయ్యడానికి లేచింది గీత. నీలిమకి అక్కచెల్లెళ్లతో మాట్లాడుతూ కూర్చోవాలని వుందిగానీ, తప్పదని లేచి, ఆమె వెంట వెళ్ళింది. మాధురీ, మానసా అనుసరించారు. పాతికమంది విశాలంగా కూర్చుని భోజనం చెయ్యగలిగేంత పెద్ద వంటింటినీ, అందులో పొందిగ్గా అమర్చి వున్న సామాన్లనీ రెప్పలార్చుకుని చూసారు వీళ్ళిద్దరూ. నీలిమ అన్నీ అందిస్తుంటే చకచక వండేసింది గీత. ఆమె పనిలోని చురుకూ, నేర్పూ మానస చూపులని దాటిపోలేదు. ఏదో ఆకర్షణ కనిపించింది గీతలో. కానీ ఆ భావం బలపడి ఆమె గీత ప్రభావంలోకి రావడానికి ఇంకా చాలా సమయం పట్టింది. వంట పూర్తౌతుంటే వాళ్ళున్న దగ్గిరకి వచ్చాడు వసంత్.
“సారీ గీతా!” అన్నాడు నెమ్మదిగా.
“మా నాన్న, అత్త, వాసు ఇందరున్నారు ఈ విషయాలు చూసుకోవడానికి. నువ్వూ నేనూ తలలు బద్దలు కొట్టుకోవలసిన అవసరం లేదు” అంది చాలా మామూలుగా. ఆ జవాబుతో అతని మనసు తేలికపడింది. మాధురికి గీతని చూస్తే ఛాలెంజిగా అనిపించింది. ఏంటీ, ఈమె నమ్మకం? వాళ్ళెవరూ అన్యాయం జరగనివ్వరనా, లేక అంతా తనమాటమీదే జరుగుతుందనా?
“థేంక్స్. ఇందులో మాధవ్ ప్రమేయం ఏమీ లేదు. వాసుకి చెప్పు” అన్నాడు.
“వాళ్ళిద్దరూ చూసుకుంటార్లే. మధ్యలో నా రికమెండేషనెందుకు?” అంది. ఆకుని అందకుండా, పోకని పొందకుండా పనిసాగించుకోవడమంటే ఇదేననిపించింది నీలిమకి. రోజూ అనుభవమే. ఏ చిన్నస్పర్థలోనూ తలదూర్చదు గీత. తను పరుషంగా ఒక్కమాట ఎవర్నీ అనదు. పనిమనిషినికూడా గట్టిగా కోప్పడదు. కానీ ఆమె పనులన్నీ నిరాటంకంగా జరిగిపోతాయి.
లక్ష్మి కేకేస్తే అందరూ భోజనాలకి లేచారు. భోజనాలయ్యాయి. మయూఖ్‍ని పడుకోబెట్టడానికి తమగదిలోకి తీసుకెళ్ళింది గీత. లక్ష్మి వాసూవాళ్ళతో ముందుగదిలోకి వెళ్తే మిగిలిన ముగ్గురూ నీలిమ గదిలోకి చేరారు.
“ఆమెకి మళ్ళీ మూడోనెల” అంది నీలిమ నెమ్మదిగా. ఆమె ముఖం కళతప్పింది. గొంతు చిన్నగా వణికింది. నిరాశ, నిస్పృహలని ఎంత బలవంతంగా ఆపుకుంటోందో, అంత బలంగా వ్యక్తమయ్యాయి.
“అదేమిటే?” అంది మాధురి, ఇంకేం అనాలో తోచక.
“కనీసం నా యిల్లు నాకుంటే ఓమూల కూర్చుని ఏడవటానికేనా వుంటుంది. నాకు ఆమెతో కలిసి వుండటం నచ్చట్లేదు మాధురీ! అమ్మకి చెప్పాను. అర్థం చేసుకోదు. సర్దుకుపొమ్మంటుంది. అంతా ఆమెని చిన్నపిల్లని ముద్దుచేసినట్టు చేస్తారు. పనావిడ తలంటుతుంది. అత్తయ్యగారు జుట్టుచిక్కులు తీస్తుంది. ఆమె మేనమామలొస్తారు. వాళ్ళకి ఆమె నెత్తిమీది దేవత. ఇంక వీళ్ళ అమ్మమ్మైతే అందర్లోకీ చిన్నది, పల్లవి, దాన్నికూడా అంత ముద్దు చెయ్యదు. మా ఆడబడుచు, ఆమె అత్తగారు, మావారి మేనత్తలు వీళ్ళుకూడా భజనబృందంలోనే వుంటారు. మాధవ్‍కి ఇప్పుడు తగ్గింది, లేకపోతే వదినగారిని తలుచుకుని పరవశించిపోతాడు. వీళ్ళాయన వసంత్ అంత ప్రత్యేకం వచ్చి సారీ చెప్పడం దేనికి? తెల్లారి లేస్తే ఇలాగే వుంటుంది. ఆవిడకి అంగలార్చుకుపోతారు. పనివాళ్ళు, కూరలవాళ్ళు, పాలవాళ్ళు, ఇరుగుపొరుగు అందరూను. ఆ మయూఖ్‍గాడైతే వూరిమీదే వుంటాడు. తెల్లారిందంటే చాలు, ఎవరో ఒకళ్ళు వచ్చి తీసుకెళ్ళిపోతారు.
లీవ్ అప్లికేషన్ రాయాలి.. గీత. డియ్యే ఎప్పుడొస్తుంది… గీత. ఈ లెక్క రావట్లేదు… గీత. పనావిడకి అడ్వాన్సు కావాలి … గీత
కరెంటు బిల్లు కట్టాలి… వాసు. గేస్ బుక్ చెయ్యాలి… వాసు. ఇంగ్లీష్ గ్రామరు… వాసు.
మా అత్తగారి అత్తగారితో కాపురానికి వచ్చినవాళ్ళు, మా అత్తగారితో కాపురానికి వచ్చినవాళ్ళు, ఈవిడతో కాపురానికి వచ్చినవాళ్ళు, ఇంటిల్లిపాదీ ఈమెకి ఫాన్స్. వాసు, వాసుభార్య కావాలి వాళ్లకి. మరి మాధవ్? ఎవరికీ పట్టదు. ఎదురుపడితే గుర్తొస్తాడంతే. మా హోదా? గెజెటెడ్ సంతకం కావల్సినప్పుడుమాత్రమే అతని అవసరం. నేనసలు లెక్కలోకే వుండను” అంది నీలిమ.
“చిన్నప్పట్నుంచీ తెలిసిన మనుషులుకదే?” సర్దిచెప్పబోయింది మానస.
“చాల్లే, వూరుకోవే. ఎందరిళ్ళలో ఇలా వుంటుంది? ఎంత గర్వం లేకపోతే సుధీర్ బావగార్ని అలా అంటుంది? వాళ్ళకి కోపాలు రావా? అందుకే సుమతి మాట్లాడ్డం మానేసినట్టుంది ఈవిడతో” అంది మాధురి.
“నా సమస్య నేనే పరిష్కరించుకోవాలి. వసంత్ వాళ్ళమ్మ దగ్గిర నేనే అన్నాను, స్థలం వుందికదా, అందులో వీళ్ళు ఇల్లు కట్టుకుని వెళ్ళిపోతారేమోనని తెలీనట్టుగా అన్నాను. సూచనప్రాయంగా అన్నాను. ఆవిడ కాస్త పద్ధతైన మనిషి. వీళ్ళ వెనకాల డోలువాయిస్తూ తిరగదు. అందుకని ఆవిడతో అన్నాను. ఆ స్థలం మాకే వుంటే మేమే ఏదో ఒకలా కట్టుకుని వెళ్ళిపోయేవాళ్ళం. అది గీతది. మాకిమ్మని అడగడానికి వుండదు” అంది నీలిమ.
గది బయట అలికిడైంది. వీళ్ళు మాటలాపేసారు. వచ్చింది ప్రహ్లాద్.
“అయ్యాయా, మీ కబుర్లు? వెళ్దామా?” అడిగాడు. మాధురి లేచింది. ఆమె కూతురు మయూఖ్ పక్కని నిద్రపోతోంది. మానస కూతుర్ని లక్ష్మి ఆడిస్తోంది.
“చంటిపిల్లల్ని పెట్టుకుని ఇంత రాత్రేం వెళ్తారు? ఉండిపోయి, రేప్పొద్దున వెళ్ళండి” అంది లక్ష్మి.
“నాన్నొక్కరే వున్నారుకదా, వెళ్ళాలి” అన్నాడు ప్రహ్లాద్. వసంత్ తను మర్నాడు పొద్దున్నే వెళ్ళి జాయినవాలని చెప్పాడు. వెళ్ళొస్తాం వెళ్ళొస్తాం అంటూ ఆడవాళ్ళు ఆఖరి ముచ్చట్లు మాట్లాడుకుంటుంటే ప్రహ్లాద్, వసంత్ బైట వెయిట్ చేస్తూ నిలబడ్డారు. మాధవ్ వాళ్ళతో వెళ్ళాడు. వాసు లోపలే వుండిపోయాడు.
“మిగతా ఆడపిల్లల విషయం పెద్దవాళ్ళు చూసుకుంటారుగానీ, ఈ నలుగురూమాత్రం మన బాధ్యతరా! చిన్నప్పట్నుంచీ మనతో కలిసి తిరిగారు, ఆడారు, అల్లరి చేసారు. సుమతీ, మహీ పెళ్ళిళ్ళై బైటికి వెళ్ళిపోయారు. రేపటిరోజుని రవళికూడా వెళ్ళిపోతుంది. మనమధ్యని మిగిలేది గీత ఒక్కర్తే. ఎలాంటి పరిస్థితుల్లోనూ దాన్ని బాధపెట్టకూడదు. వీళ్ళు ముగ్గురు అక్కచెల్లెళ్ళూ మంచివాళ్ళే. కానీ గీత వాళ్ళకి ఏమీ కాదు. మనకి తనతో వున్నంత దగ్గరితనం వాళ్ళకి వుండదు. మనం తనకోసం వాళ్ళతో గొడవపడలేం. ఇందులోకూడా ఈ విషయానికి సంబంధించి మేమిద్దరం బయటివాళ్ళం. నీలిమకి ఈ ఆలోచన ఎక్కకుండా జాగ్రత్తపడాల్సింది నువ్వేరా! ఉన్నది ఇద్దరు అన్నదమ్ములు మీరు. వేర్లూ అవీ వద్దు. వాసూ గీతా గొడవపెట్టుకునే మనుషులు కాదు. వాడు చాలా కేరింగ్‍గా వుంటాడు. వేర్లు పడితే ఆమ్మ చాలా బాధపడుతుంది. ఇప్పటికే ఆవిడ మీ నాన్నవల్ల పడుతున్నది చాలు” అన్నాడు ప్రహ్లాద్ మాధవ్‍తో. అతను తలూపాడు.
“వీడేంట్రా, రాలేదు?” అడిగాడు వసంత్ వాసుగురించి.
“చాలా హర్టయ్యాడ్రా! మనం ముగ్గురం వేరనుకుంటున్నాడేమో!” అన్నాడు మాధవ్ బాధపడుతూ.
“వాసూ! లోపలేం చేస్తున్నావురా?” అని కేకేసాడు ప్రహ్లాద్. వాసు ఇక తప్పదన్నట్టు వచ్చాడు. తండ్రి ఇల్లొదిలిపెట్టి వెళ్ళిపోయినప్పుడు తన చెయ్యిపట్టుకుని తోడుగా నిలబడ్డవాడు, తమ్ముడెందుకో మొదటిసారి పరాయిగా అనిపించాడు. తమదారులు చీలబోతున్నాయా? ప్రేమలుకూడానా? చిన్నప్పటి ప్రాణస్నేహితులుకూడా చీలిపోయారా? పెళ్ళి పాతబంధాలని చీల్చేంత బలమైనదా? గుండె చిక్కబట్టినట్టైంది.
పిల్లల్ని తీసుకుని మాధురీ, మానసా వచ్చారు. వెనకే నీలిమా, గీతాకూడా.

---

ఆ తర్వాత ఇంకొన్ని సంఘటనలు త్వరితంగా జరిగాయి. గీత, సుధీర్ని కలిసి మాట్లాడింది. అతను పెళ్ళికి వప్పుకున్నాడు. గీత స్వయంగా వచ్చి చెప్పిందని వప్పుకున్నాడు. తమ్ముడి దార్లో తను అడ్డుగా వున్నాడని ఆమె చెప్పబట్టి వప్పుకున్నాడు. కానీ అతని మనసులో తీవ్రమైన సంఘర్షణ.
“పెళ్ళిచేసుకోను, నాదారిని నేను బతుకుతానంటే వినకుండా కాళ్ళూ చేతులూ కట్టిపడేసినట్టు చేస్తున్నారు. వచ్చే అమ్మాయికి నేను న్యాయం చెయ్యలేను సుమతీ! గీతని మర్చిపోలేనే” అన్నాడు. పెళ్ళిళ్ళయ్యాక చెల్లెళ్ళు అక్కలూ, అమ్మలూ ఔతారు. సుమతి అలాగే ప్రవర్తించింది.
“పెళ్ళిచేసుకోకుండా ఏం చేస్తావురా? ఎందుకు చేసుకోలేదంటే ఏం చెప్తావు? నీ కళ్ళముందు అదేమో చీకూచింతా లేకుండా తిరుగుతోంది. మరి నువ్వెవరికోసం త్యాగం చేస్తావు? ఏం సాధించాలని? యమునకి సాయం చేద్దామని అది అనేసరికి అందరికన్నా ముందు నువ్వెందుకు తలూపావు? ఇలాగే వదిలేస్తే వాసుగాడి కొంపకూల్చేలా వున్నావు. ఐనా రమకేం తక్కువ? నీతో సమానంగా చదువుకుంది. ఇద్దరూ కలిసి ప్రాక్టీసు పెట్టండి. మనింట్లోనే ఇందరు డాక్టర్లు. మా మరిదినికూడా కలుపుకుని మనమే ఒక పాలీక్లినిక్ పెట్టుకోవచ్చు. లేదా అబ్రాడ్ వెళ్లండి ఇద్దరూను. ఒక అమ్మాయిగురించి జీవితం పాడుచేసుకోవటమేమిట్రా? దేవదాసుల్ని ఆరాధించే తరం దాటిపోయిందిరా, నాన్నా! అబ్బాయిలు మాకు ప్రపోజల్స్ పెట్టడమూ, మేం కాదనేసరికి మొహాలు వేలాడేసుకోవడమూ చాలా చూసాం. వాళ్ళంతాకూడా పెళ్ళిళ్ళు చేసుకుని హాయిగా వున్నారు. నా పెళ్ళికి వచ్చి గ్రీటింగ్స్‌ చెప్పారు. ఇలాంటివి మాకెంత నవ్వులాటగా వుంటాయో తెలుసా? గీత కళ్ళముందు కనిపిస్తూ వుంటేనూ, మరో ధ్యాసలేకపోవటంతోనూ ఈ ఆలోచనలు. ఎంత కష్టపడితే నీకు మెడిసిన్లో సీటొచ్చింది? నిద్రలేకుండా ఎన్ని రాత్రులు చదివావు? మనని చదివించడానికి అమ్మానాన్నా ఎన్నిసార్లు నిద్రమానుకుని తోడుగా కూర్చున్నారు? ఎన్ని లక్ష్లమందితో పోటీపడి సీటు తెచ్చుకున్నావు? ఎన్నివేల జనాభాలో నువ్వొక్కడివీ డాక్టరువి? ఇవన్నీ గుర్తుచేసుకుంటే నీకు జీవితం విలువెంతో తెలుస్తుంది ” అంది సుమతి. ఒప్పుకున్న పెళ్ళినుంచీ జారుకోకుండా బిగించి పట్టుకోవడానికి చెయ్యగలిగినన్ని ప్రయత్నాలూ చేసింది.
అతని పెళ్ళి జరిగిపోయింది. అప్పుడే, ప్రమీల వియ్యపురాలు సరళ డాక్టరుకళ్లకి గీత ఆరోగ్యం, చురుకూ కనిపించి ముచ్చటపడింది.
పెళ్ళయ్యాక కొన్నాళ్ళకి రమ అడగనే అడిగింది, “మీ అన్నయ్య ఇలా డల్‍గా ఎందులోనూ ఆసక్తి లేకుండా ఎందుకుంటారు?” అని.
“వదినా! ఆంధ్రాలో మెడిసినంటే చాలా పోటీ వుంటుంది. మహరాష్ట్రలోలా కాదు. పుట్టినప్పట్నుంచీ పిల్లలకి ఆ గోల్ సెట్ చేసి పెడతారు అమ్మానాన్నలు. చదువుతప్ప వేరే ప్రపంచం వుండదు. వాళ్ళిద్దరూ అలాగే చదివారు. అందులోనూ సుధీర్ బాగా డెడికేటెడ్. ఇప్పుడింక మారతాడులే. కొత్తగా అమ్మాయి, కొత్తసరదాలు వచ్చాక మారకేం చేస్తాడు? ” సుమతి తొణక్కుండా జవాబు చెప్పింది.
లత సుమంత్‍కన్నా ఆరునెలలు పెద్దది. వరహీనం అని ప్రమీల తటపటాయించింది.
“పెళ్ళిళ్ళు చేసుకునేది మేము. కలిసి వుండాల్సింది మేము. మీ ఆలోచనలు మేం ముందుకి సాగేందుకు ప్రోత్సహించేలా వుండాలిగానీ, ఉన్నచోట ఆగిపోయి కొత్తదారులు వెతుక్కునే అయోమయంలో పడెయ్యకూడదు. వాళ్ళు నాలుగేళ్ళనుంచీ కలిసి తిరుగుతున్నారట. ఫ్రెండ్స్ సర్కిల్లో అందరికీ తెలుసు. వాళ్ళింట్లో వప్పుకున్నారు. ఇప్పుడు మనం కాదంటే బావుండదు” అన్నాడు సుధీర్.
ఒక కొడుకు చేతిలో గట్టిదెబ్బ తింది ప్రమీల. ఇప్పుడు ఇంకో కొడుకు చేతిలో దెబ్బతినడానికి భయపడింది. గురుమూర్తికూడా ఏమీ అనలేకపోయాడు. సుధీర్‍ది మామూలు సంబంధమే. లత తండ్రి బాగా ఆస్తిపరుడు. ఒకపొదలో వున్నంతవరకే గులాబీలు ఒకలాంటి పువ్వులు పూస్తాయి. అంటుకట్టి విడదీసాక లక్షణాలు మార్చుకుంటాయి. పెళ్ళిళ్ళయాక ఆడపిల్లలకేనా, మగపిల్లలకేనా అంతే.